HOE GAAT HET MET JE?

Hoe gaat het met je?

Een snelle begroeting, met een snel antwoord: "Goed". Eigenlijk super jammer, want dan missen we een momentje om echt eventjes in te checken.

De uitnodiging achter de vraag

"Hoe gaat het met je" is eigenlijk een hele mooie uitnodiging om te voelen hoe het nou echt in dit moment met je gaat. En dat, inchecken in het moment, is denk ik een van de dingen waarvan ik heb geleerd dat ik dat echt veel te weinig deed. Hoe het nou echt met mij is.

Hoe meer ik dat doe. Hoe makkelijker het is om dicht bij mezelf te blijven en eventueel bij te sturen als ik eens niet zo dichtbij mezelf ben. Als ik dingen doe die ik eigenlijk helemaal niet wil doen, waarvan ik denk dat ik ze MOET doen. In dat moment is gewoon eventjes voelen hoe het nou echt met mij gaat zo'n groot cadeau. Terwijl het zoiets kleins is. 

Terugkomen in het NU

In de wereld van persoonlijke ontwikkeling gaan we (jup dat deed ik ook) snel aan de slag met alles wat niet zo lekker loopt, wat ons belemmert, de angsten die we hebben. Soms voelt het voor mij alsof die angst en belemmeringen er niet mogen zijn. En dat ik daarmee in gevecht moet gaan om ze te overwinnen. Ik wil mezelf zo graag verbeteren, dat ik soms vergeet, hoe mooi ik eigenlijk ook al was in het moment. NU.

Ik weet niet of je dat ook herkent?!

Dat je graag anders, beter, mooier, liever..... als je daar helemaal in meegaat, dan vergeet je. Dan vergeet ik heel vaak hoe mooi het NU, in het moment, eigenlijk ook al is. En dat is zo jammer. Want dan leef je dus eigenlijk in de toekomst. Je leeft voor wanneer je dat allemaal hebt. En wanneer het dan helemaal goed is.

Ik ben dan minder bewust waar ik ben. Dan zit ik sowieso al veel meer in mijn hoofd: piekeren of overdenken. Voor die momenten is voelen dan echte een manier of een tool om weer terug te komen in het nu. Mijn zintuigen te gebruiken. En vooral mijn lichaam dus even te voelen of te zien of te ervaren.

Dus die vraag: hoe gaat het met je?

Die gaat niet over hoe het met je zou moeten gaan. Maar over hoe het echt met je is NU. Als je dat kunt zien, dan vind ik het eigenlijk een hele mooie vraag. We zetten de vraag gewoon heel gek in, als een soort van: "Hallo. Hoe gaat het met je? Goed. Het is mooi weer." Op zo'n moment, is het dus niet meer dan dat.

En als je het gevoel hebt dat het nu niet helemaal goed is. Even inchecken bij jezelf, is dan denk ik een hele mooie. (In plaats van snel zeggen: het gaat goed.) Want: waar ben je dan naar op zoek? Wat heb je nodig?

Als het even niet zo lekker gaat

Het kan zij dat het je even echt niet mee zit. Dat alles tegenzit. Maar zelfs dan kunnen er stiekem ook dingen zijn die mooi zijn. Hoe wil je daar mee omgaan? Misschien is het gewoon echt zo'n moment om je te realiseren, dat elke ervaring die je meemaakte je ook maakt tot wie je bent. Zelfs die meega vervelende dingen.

Als je jezelf gaat verdiepen in persoonlijke ontwikkeling leer je allerlei tools om met emoties om te gaan. Om ze te voelen, om er ruimte voor te maken, om meer bij jezelf te komen. En als je jezelf dan niet happy voelt. Dan kun je denken: "O, nu moet ik mijn tools inzetten om me weer happy te voelen." Maar ga je dan niet compleet voorbij aan jezelf?. Namelijk je verdrietig of boos of gefrustreerd voelen? Het is hartstikke mooi om daar ruimte voor te maken en daar uiting aan te geven. En ik ben de eerste om te zeggen dat ik dat onwijs lastig vind.

Een hele tijd heb ik het gevoel gehad dat ik niet boos kon worden. Wat is dat überhaupt? Ik werd gelijk verdriet en ging huilen. Maar als je daar echt ruimte voor maakt, dan voel je daarna echt zo'n bevrijding. Zo'n rust, Zo'n ontspanning. Dat maakt dat ik nu bewust mensen of mijn tools op zoek om ruimte te maken voor mijn emoties.

• Soms is een film kijken die mega verdrietig is, zodat ik lekker kan janken.
• Meestal is dat een vel papier pakken en echt keihard te gaan krassen. Krassen tot je armen, soort van verzuren. 

Gevoel versus gedachten

Soms denk ik wel eens dat we zo zijn verleert om te voelen of emoties te ervaren dat we niet meer precies weten wat een gevoel is. Heel vaak als we het over gevoelens hebben spreken we eigenlijk een gedacht uit in plaats van een gevoel. Gevoel is voor mij wat vager. Het is lastig onder woorden te brengen.

Dus ik vind het heel fijn om dan gewoon in mijn lijf te voelen. Van wat foto's waarop wachten. woorden te gebruiken die geen definitie zijn van een emotie. Zoals blij geduldige dan verdrietig, Maar gewoon voelt zwaar. Of het voelt tot een steen op een hart leeftijd met naar mij kent ik ben. heel visueel. Dus toen hij wordt het heel vaak zoiets van al. Het voelt alsof heel veel een graanveld kijkt met de zon en de wind die er overheen blaast. Maar dat is eigenlijk geen gevoel. Maar voor mij is dat. En als ik in zo'n situatie zit. Dan heeft dat een geval bepaald gevoel dat wat er met zich meebrengen, zeg maar. het ding met gevoelens.

Als ik over mijn gevoel ga gaat nadenken, komt er ook heel vaak een verhaal over waarom ik me zo voel omhoog. Het nadeel daarvan is dat ik er vervolgens een betekenis aan geef. En die betekenis versterkt het gevoel meestal. En dat ik erin in blijf hangen. Terwijl als ik mijn emoties uit. Bijvoorbeeld gewoon op papieren loslaat. Dan gaat het puur om de emotie en niet om dat verhaal erachter.

Kortom

Dus als iemand je voortaan vraagt "hoe gaat het met je", dan hoop ik dat je hieraan terugdenkt. Eventjes incheckt. Hoe gaat het eigenlijk met mij? En nog toffer is het dan als je jezelf zo kwetsbaar op durf te stellen, dat je dat ook aan de ander verteld. 

Liever naar mijn podcast luisteren?